صنعت نساجی ایران با پیشینه ای کهن، یکی از قدیمی ترین و پیشرفته ترین صنایع جهان محسوب میشود. ایرانیان نخستین کسانی بودند که هزاران سال پیش (حدود ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد) به ریسندگی و بافندگی و در تولید نمد، گلیم و قالی پیشگام شدند. در دوران هخامنشیان و ساسانیان منسوجات ایران به اوج شکوفایی رسید و فرش هایی مانند “بهارستان” نماد هنر و ظرافت این صنعت بود.
پس از فراز و نشیب های تاریخی، از جمله رکود پس از حمله ی مغولان، در دورهی صفویه و قاجار تلاش هایی برای احیای این صنعت انجام شد و “امیر کبیر” با تاسیس کارخانه های نساجی، گام بلندی در نوسازی برداشت.
در دوران معاصر، ایران با ایجاد کارخانه های نساجی در شهرهایی مانند یزد، اصفهان و کاشان، به خودکفایی نسبی در تولید پارچه های نخی و پشمی دست یافت. امروزه این صنعت با وجود چالش هایی مانند فرسودگی تجهیزات و رقابت با محصولات خارجی، همچنان ظرفیت بالایی برای رشد و صادرات دارد.
با بهره گیری از فناوری های نوین و حمایت از تولید داخلی، ایران میتواند بار دیگر جایگاه تاریخی خود را در بازار جهانی نساجی بازیابد. نساجی ایران، میراثی ارزشمند با قابلیت تبدیل شدن به صنعتی پیشرو در سطح جهانی است.
